W skrócie

Joachim Hempel - szwoleżer gwardii Napoleona

Joachim Hempel (1787 - 1874 ) - oficer pułku szwoleżerów, sędzia pokoju powiatu łukowskiego.

Był synem Joachima (architekta i budowniczego) i Zuzanny z Hoffmanów. Początkowo uczył się w domu pod kierunkiem ojca oraz artystów współpracujących z puławskich dworem Czartoryskich, m.in. Jana Piotra Norblina (rysunek); później studiował na Akademii Zamojskiej oraz odbywał praktykę inżynierską przy pomiarach brzegów Wisły.

Od lipca 1807 służył wojskowo.
Zaciągnął się do pułku szwoleżerów w Warszawie.
Brał udział w wojnie hiszpańskiej, pod Medina de Rioseco (14 lipca 1808) został ciężko ranny.

Uczestniczył w szeregu kolejnych kampanii napoleońskich, biorąc udział łącznie w 29 bitwach, m.in. w kampanii rosyjskiej i bitwie pod Lipskiem.

W lutym 1814 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Legii Honorowej. Otrzymał tytuł kawalera cesarstwa, służbę zakończył w stopniu kapitana gwardii (odpowiednik liniowego podpułkownika).

Po zakończeniu służby wojskowej był dzierżawcą majątku Tuchowicz
pod Łukowem.

W 1817 poślubił Rozalię z Dmochowskich, z którą doczekał się sześciu synów i trzech córek; jednym z synów był Jan Marian (1818-1886), organizator i naczelnik górnictwa w Królestwie Polskim.

Joachim Hempel pełnił kilka godności szlacheckich, był m.in. sędzią pokoju powiatu łukowskiego, prezesem wyborów do Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, członkiem Towarzystwa Rolniczego.

Współpracował z uczestnikami powstania listopadowego jako instruktor kosynierów; był przeciwny wybuchowi powstania styczniowego, ale za nieliczne kontakty z powstańcami był krótko więziony w Łukowie

Zmarł w Tuchowiczu

http://pl.wikipedia.org/wiki/Joachim_Hempel_(oficer)